LELUNGIDAN

LELUNGIDAN

Aja dumeh!

Aja gampang precaya amarga gampang diapusi.

Aja ndakwa wong sing ora ana!

Aja ndeleng sapa kang ngomong nanging delengen lan rungokna apa kang dikandhakake.

Aja ngandhakake apa bae kang ora kokngerteni!

Aja seneng najad yen ora seneng dicacad.

Aku iki sapa, aku iki apa? Kawruhana!

Bares, beres.

Becik ketitik ala ketara.

Kasenenganing ati ndawakake umur. sucining ati nyampurnakake akal.

Becik nacada cacadmu dhewe!

Beda kulit beda anggit.

Begja-begjaning kang lali, isih begja kang eling lan waspada.

Cacade dhewe ora tau katon?

Cag-ceg sauger cocog.

Calon durung mesthi klakon.

Carane sinau iya kudu disinau.

Cipta, rasa, karsa, lan daya kudu saeka.

Dadia ragi sarta uyahing bebrayan!

Darma bektimu apa? Takona marang awakmu dhewe!

Den bisa ajur-ajer.

Dhalang mangsa kuranga lakon.

Dhasare kawruh iku ora pracaya. Dhasare agama: pracaya

Dhasare manungsa iku kinodrat becik. Buktine emoh diarani ala.

Dhasaring ngaurip iku gotong-royong.

Dhasaring tresna: Katresnan.

Dipikir, ditandangi, didhadhagi.

Duwe sedya becik ora enggal koktindakake padha karo ndeder wiji laraning ati.

Gajah mati ninggal gadhing, manungsa mati ninggal aran.

Gemi iku becik. Mung gemining wong cethil iku kang ora becik.

Gunakna tepa slira!

Guru. Digugu? Ditiru?

Ing ngarsa sung tuladha. Ing madya mangun karsa. Tut wuri handayani.

Jangkamu jangkahen!

Jare njaluk digugu, lha kok goroh?

Jeneng tresna kudu wani nglabuhi lara lan sangsara.

Jiwa kang saras dumunung ing raga kang waras.

Jun iku yen lokak, kocak-kacik.

Kabecikan iku tansah ana sanajan tanpa tumindak ala.

Kabeh kang lagi wiwit iku angel.

Kang wani kang wenang.

Kapinteran iku ora ana watese.

Kautaman kang kudu kokutamakake!

Kawiranganing liyan tambuhana!

Kawruhana: Hakmu apa, wajibmu apa!

Kekarepan bisa nuwuhake tumindak culika.

Lair iku utusaning batin.

Lamun manungsa bisa nyirnakake pangangen-angene, bisa dadi dewa.

Lembah manah gawe kuncaraning pribadi.

Lumrah yen asu gedhe menang kerahe.

Luputing liyan. Benere dhewe. Padha nggelani. Kok ora adil?

Luwih becik ngapura tinimbang dingapura.

Luwih becik weweh tinimbang diwewehi.

Luwih becik mati tinimbang urip nanging jirih.

Luwih mbebayani mogol ing panggulawenthah tinimbang mogol ing pasinaon.

Mamerake pintermu padha bae mamerake bodhomu. Gemi, setiti, ngati-ati. Kudu diudi!

Mangan amrih urip, ora urip amrih mangan.

Melik nggendhong lali.

Meneng anggere menang.

Momor, momot, momong. Mesthi mikolehi.

Nandur kabecikan, panen kabecikan.

Nangisa sajroning seneng, ngguyua sajroning susah.

Nepsu iku abdi kang setya, bendara kang jail.

Ngajeni ing liyan ateges ngajeni awakmu dhewe.

Ngaya gelis tuwa.

Ngelihana wetengmu, waregana atimu.

Ngreti manawa ora ngreti. Sinaua!

Ngudia amrih ditiru, aja mung tiru-tiru bae.

Ngunggulake dhiri bakal diasorake, sapa andhap asor bakal diunggulake.

Nirua kang becik!

Nistha, madya, utama. Sira kudu bisa mbedakake.

Nuruta kang bener!

Nyabarake atine dhewe bae ora bisa, mendah nyabarake atining liyan.

Nyampurnakake urip klawan sucining ati.

Nyata pinter ora kuminter

Nyenyelengi. Njagani kang ora kanyana-nyana.

Ora bakal ana sing dilalekake, jalaran ora ana sing dipikirake.

Pakulinan iku kodrat kang nomer loro.

Pasinaon iku ora ana watese.

Pinuju bungah elinga susah, pinuju susah elinga bungah!

Prakara iku geni umpamane: yen wis mubal, angel panyirepe.

Prelu andhap asor, ora prelu ngasorake pribadi.

Rai iku pangiloning ati.

Rame ing pamrih, sepi ing pamrih. Ayo!

Ririh, rereh, ruruh. Raras.

Rumangsa pinter tandha yen bodho.

Ruwed renteging donya iki jalaran urip ora padha nindakake kabecikan.

Sabar, subur.

Saben dina umurmu suda sadina.

Salagi wong iku isih duwe kanca, ateges isih duwe piguna.

Salah, seleh.

Sapa gawe bakal nganggo, sapa nandur bakal ngundhuh.

Sapa siya-siya marang wektu ateges disiya-siya dening wektu.

Senenging ati ndawakake umur.

Solah bawamu minangka pratelane awakmu.

Sura jayaning kang rat syuh brastha tekaping ulah darmastuti.

Suradira jayaningrat lebur dening pangastuti.

Tansah ngati-atia!

Tansah was-was tandha ora saras.

Teka katol raine, lunga katon gegere.

Teka katon dhadhane, lunga katon gegere.

Theleg-theleg, ati bebeg, pikir puteg. Kudu ditumpleg.

Theng. Mantheng. Aja gojag-gajeg!

Thothok-thothoka lawang yen njaluk diwengani!

Thukna kang mathis!

Thukuling katresnan diipuk-ipuk, disirami, didhangir, dirabuk; diopeni kareben wohing ndadi.

Tulungana sing pancen butuh pitulungan!

Tumanggap becik marang liyan iku becik.

Ulat memanis winor ing wicara.

Urip lan pati iku siji.

Wani miwiti kudu wani mungkasi.

Wani urip kudu wani mati

Weruh wae dosa apa maneh nglakoni.

Witing tresna jalaran saka kulina.

Wong bodho dadi pangane wong pinter.

Wong cilaka iku suda kasile, nanging ora suda tadhahe.

Wong gedhe iku ora rumangsa gedhe.

Wong lara ngarep-arep waras. Wong waras apa pangarep-arepmu?

Wong pinter iku ora rumangsa pinter.

Yen kepeksa nacad, gunakna tembung manis.

Yen kepengin mukti kudu wani mati, yen kepengin mulya kudu wani rekasa.

Yen nedya sugih kudu wani mlarat.

Yen ora kokudi apa bisa dadi?

Yen ora ngreti kang ala, ora ngreti kang becik.

Yen wis janji kudu kokleksanani.